Αγαπημένη μου Δουλτσινέα, (Η αποδόμηση της Ευρώπης)

Η Σερβία αποτελεί το τελευταίο θύμα της Μήδειας-Ευρώπης. Η Ευρώπη συνεχίζει να τρώει τα παιδιά της και να γκρεμίζει πέτρα-πέτρα το Ευρωπαϊκό όνειρο της μίας χώρας με κοινά σύνορα. Αντί να πηγαίνουμε προς μία ενωμένη Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταφέρνουν να κατακερματίζουν τις χώρες και να φουντώνουν παλιά πάθη και εχθρότητες. Με τον βιασμό, για μία ακόμη φορά, της Σερβίας, η Ευρώπη την χάνει για να κερδίσει τι; Το Κόσσοβο. Για μία ακόμη φορά, η Ευρώπη δείχνει ανέτοιμη να καθορίσει την μοίρα της. Αφήνεται έρμαιο των εγκάθερτων των Η.Π.Α. και του μόνιμου Αλκιβιάδη της Ευρώπης την Αγγλία. Μία χώρα που δεν θέλει να ανήκει στην Ευρώπη, αλλά θέλει να αποφασίζει για την Ευρώπη. Οι κινήσεις της Ευρώπης στο θέμα της Σερβίας, θα απομονώσει την Σερβία, θα την κάνει να γυρίσει την πλάτη της στην Ευρώπη και να στραφεί στον μόνιμο αγαπητικό των Βαλκανίων, τη Ρωσία. Οδεύουμε πάλι σε καταστάσεις ψυχροπολεμικές; Το σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη λείπει το ευρωπαϊκό όραμα. Ηγέτες-τεχνοκράτες και διαχειριστές της εξουσίας που αδυνατούν να διαχειριστούν το σημαντικότερο λόγο ύπαρξης της Ευρώπης. Την πιθανή συνύπαρξη των λαών για να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος. Αλλά για να λειτουργήσει η μία Ευρώπη, πρέπει να βρεθεί ο ηγέτης που θα μπορέσει να οδηγήσει και να δείξει τον δρόμο για μία Ευρώπη που θα προσπαθήσει να διατηρήσει την μόνιμα εύθραυστη ισορροπία δυνάμεων σε αυτή την γωνιά του κόσμου. Διαβάζοντας τους Βίους του Πλούταρχου μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο Λυκούργος. Ένας άνθρωπος που έγινε γνωστός γιατί ήταν ηγέτης με όραμα. Βρήκε μία κοινωνία στην απαρχή της και δημιούργησε μία κοινωνία που άφησε ιστορία. Στο πρόσωπο του Λυκούργου, η κοινωνία της Λακεδαίμονας βρήκε έναν ηγέτη από τον οποίο πρόθυμα δέχονταν να διακυβερνηθούν, έναν νομοθέτη στον οποίον εμπιστεύονταν το πιο πολύτιμο αγαθό τους, την ατομική ελευθερία τους. Ο Λυκούργος τους απέδειξε με τις αποφάσεις του ότι μπορούσαν να καταφέρουν πολλά αν λειτουργούσαν σαν ένα σώμα, αν κατάφερναν να ξεπεράσουν το στενά ατομικό τους συμφέρον. Δυστυχώς Λυκούργο δεν έχουμε στην Ευρώπη. Όσο τα χρόνια περνάνε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ηγέτες της Ευρώπης ξεχνάνε πως γονάτισε όλη η Ευρώπη και πόσο λαβωμένες βγήκαν οι χώρες από τις καταστροφές του Πολέμου. Ο τελευταίος των ηγετών της Ευρώπης, ο Σιράκ, άφησε πίσω του κενό δυσαναπλήρωτο. Η Γερμανία του Σρέντερ είχε ήδη ξεφύγει από την πορεία που είχαν χαράξει οι πριν από αυτόν καγκελάριοι. Μένει να δούμε αν η κα Μέρκελ, έχει μάθει αρκετά από την τύχη της Αν. Γερμανίας. Αν η Ευρώπη αφεθεί στην κυριότητα πολιτικίσκων όπως ο Σαρκοζί, ο Σολάνα, ο Μπαρόζο, ο Μπλερ και ο Μπερλουσκόνι, τότε το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης, είναι δυσοίωνο. Μένει να δούμε αν ο τωρινός παγετός της Ευρώπης, θα καταστρέψει το κλαδί ελιάς που τα τελευταία 50 χρόνια αναζητεί ιδιοκτήτες.