Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Της Ελληνικής παιδείας μετέχοντες.

Ποιος ακριβώς δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε αγρότη να κλείσει τον δρόμο; Ποιος ακριβώς νόμος δίνει δικαίωμα στον οποιονδήποτε να "κόβει την Ελλάδα στα δύο"; Έχω και εγώ το δίκαιωμα να κλείσω με το αυτοκίνητό μου τον δρόμο έξω από το σπίτι μου; Μπορώ και εγώ να πετάξω πέτρες και μολότωφ στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μου (έχω κάποια σοβαρά προβλήματα με κάποιες κλήσεις που μου έδωσαν επειδή έχω αθηναϊκές πινακίδες); Πέραν από την έλλειψη θράσσους από μέρους μου, τι άλλο υπάρχει που με σταματάει;

Η ασυδοσία καταλύει τους θεσμούς πιο γρήγορα και εύκολα από οποιοδήποτε απολυταρχικό καθεστώς. Το άσυλο του πανεπιστημίου έχει γερές βάσεις. Προστατεύει την ελέυθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στους κόλπους του πανεπιστημίου, είτε είναι έρευνα, είτε πολιτική συζήτηση. Το δικαίωμα στην απεργία και στις κινητοποιήσεις είναι δικαίωμα των εργαζομένων. Τα δικαιώματα όμως προϋποθέτουν και την κατανόηση της έννοιας της κοινωνίας. Την αντίληψη του συμπολίτη σου ως συν-κοινωνό της ιδέας της πόλης και της κοινωνίας. Με κοινούς στόχους και την αντίληψη ότι μπαίνοντας στην κοινωνία ο πολίτης αφήνει στο πατάκι της εισόδου την δικαίωμα να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του.

Οι αγρότες της εθνικής οδού ας καταλάβουν ότι ο δρόμος που κλείνουνε δεν τους ανήκει. Έχουν πληρώσει και αυτοί αλλά και οι λοιποί κάτοικοι αυτού του κωλοχανείου για να μπορούν να τον χρησιμοποιούν. Αν θέλουν να διαδηλώσουν έναντι του υπουργού και της κυβέρνησης ας πετάξουν καμιά ντομάτα στον υπουργό, στον τοπικό τους βουλευτή και όλους του νταβατζήδες που οι ίδιοι έχουν εκλέξει. Επίσης το κράτος θα πρέπει να καταλάβει ότι το κλείσιμο δρόμων δεν αποτελεί δείγμα δημοκρατίας, αλλά μάλλον δείγμα έλλειψης δημοκρατίας. Η καταστροφή δημόσιας περιουσίας από ανεγκέφαλα άτομα στα πανεπιστήμια λόγω καταλήψεων δεν μπορεί επ' ουδενί να συγκριθεί με πορεία διαμαρτυρίας. Η κατάχρηση της δημοκρατίας πρέπει να τιμωρείται άμεσα.

Ντροπή στους νταβατζήδες των αγροτών που προαλείφονται για να γίνουν βουλευτές με παράσημα ανδρείας την σύληση της δημοκρατίας. Ντροπή στους κουκουλοφόρους που δεν "αναγνωρίζουν" τον πραγματικό ρόλο τους: σκόνη και καπνός για να καλυφθούν όποια ψύγματα δίκιαιων αιτημάτων των διαδηλωτών. Ντροπή και στους δασκάλους και τους καθηγητές που προτιμούν να ρίχνουν στον δρόμο τους μαθητές, φόρο τιμής στα κομματικά τους παιχνίδια, από το να διδάξουν στα παιδιά τι είναι δημοκρατία. Ντροπή και στο κράτος που αφήνει ασύδοτους τους κουκουλοφόρους, τους αγρότες, τους οπαδούς που σπάνε τα γήπεδα και τους λοιπούς κανάγιες του έθνους για ψηφοθηρικούς λόγους.

Αυτοί και εμείς και όλοι δίνουμε κάθε μέρα μία καινούρια πληγή στην δημοκρατία.