Γούντυ Άλλεν και Κουροσάβα, φάτε χώμα.

Οι μέρες απεργίας των δημοσιογράφων είναι οι καλλίτερες μέρες τηλεόρασης. Μέρες ηρεμίας, ταινιών που καλλούνται να αναπληρώσουν τις πολύωρες εκπομπές γαβγίσματος και πολιτικού εξευτελισμού. Βλέποντας το πρόγραμμα αναρωτιέμαι γιατί πρέπει όλες οι καλές ταινίες να παίζονται μετά τις 12 τα μεσάνυχτα. Πόσοι πραγματικά προτιμούν να δούν το Ραντεβού στα Τυφλά από τον "Άνθρωπο της βροχής"; Γιατί πρέπει να παίζονται ταινίες όπως το Dersu Uzala και ο Βυσσινόκηπος τα μάυρα τα μεσάνυχτα; Είναι πιο ενδιαφέρουσες ή πιο αστείες οι δήθεν κωμικές σειρές των καναλιών ώστε να εξοστρακίζονται από τα κανάλια ταινίες όπως το Annie Hall (η υπέρτατη ταινία για το πρώτο ραντεβού) και ο Ροζ Πάνθηρας στις 2 το πρωί. Ποιος θέλει να βλέπει αναμασσημένες σειρές με τρύπες στα σενάρια που κάνουν το ελβετικό τυρί να μοιάζει με φρούριο; Κακόγουστα αστεία, κοινότυπες ατάκες, κονσερβοποιημένο γέλιο και προχειρότητα.