Εντός πωλούνται υλικά

Η δημοκρατία κέρδισε. Τα δικαιώματα των πολιτών παραμένουν ακέραια. Οι κουκουλοφόροι έκαναν καλά τη δουλειά τους. Λίγες μέρες ακόμα να ασχοληθούμε με το άσυλο ανιάτων για να περάσουνε λάδι τα νέα μέτρα ασφάλειας. Για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Κοίτα πράγματα. Άντε και στην επόμενη πορεία συνταξιούχων να δω τα ΜΑΤ στα ΚΑΠΗ να κάνουν προληπτικές προσαγωγές. Μεγάλη νίκη της δημοκρατίας. Μάλιστα. Άπαξ και γιορτάζεις την επέτειο για κάτι, έχει πεθάνει προ πολλού. Επέτειο απελευθέρωσης γιορτάζουμε και η χώρα ήδη ανήκει αλλού λόγω χρέους. Πρωτομαγιά γιορτάζουμε, αλλά εργατικά δικαιώματα δεν έχουμε. Πολυτεχνείο γιορτάζουμε, αλλά και οι ελευθερίες μειώνονται με σταθερή πορεία και το Πολυτεχνείο βεβηλώνουμε κάθε χρόνο. Τώρα "γιορτάζουμε" την επέτειο του θανάτου ενός νεου και συνεχίζουμε να σκοτώνουμε το όποιο μέλλον θα είχε, αν ζούσε. Μεγάλες νίκες της δημοκρατίας λέμε.

Ένα μεγάλο μπράβο στην κυβέρνηση και τους δημοσιογράφους - χειροκροτητές που μας έχουν καταπλήξει με τις σοσιαλιστικές τους απόψεις περί εργασίας, ατομικών ελευθεριών και δημοκρατίας.

Αγαπημένη μου Δουλτσινέα (παραμυθάκια),

Συγνώμη αγαπημένη... Σε άφησα καιρό. Παιδεύτηκα και κουράστηκα να σε ψάχνω αλλού και σε άλλες. Όλες τραγικά λίγες μπροστά στην αιώνια ομορφιά σου. Το ξερώ πως δε μου μιλάς, το ξέρω πως τα μάτια σου κοιτάνε αλλού. Το βουβό δράμα μίας γυναίκας που περίμενε πολλά. Καταραμένοι μηχανισμοί της αντίδρασης, διαλύσατε μία οικογένεια. Ο πατέρας διαλυμένος. Το φιλί του προδοσία, χρόνια τώρα τον πληγώνει. Ο νυν τον πρόδωσε, και ο πρώην τον σκότωσε. Η κόρη... η κόρη. Τι να πει κανείς... Αχαριστία. Αλλά εσύ σταθερή. Μία ζωή μπροστά μου, όπου κοιτάξω. Ο Γερμανός σκοράρει και εμείς χειροκροτάμε χαχώλοι μέσα στα ζώα. Και όμως κάτι μου λέει ότι κάτι άλλο σε βασανίζει. Η σιωπή σου. Οι μεν μαλώνουν και προσπαθούν να χωρίσουν το "α" σε "ο" και "ι". Δύο γενιές που έχουν να χωρίσουν το τίποτα που τους απέμεινε. Πιο δίπλα κάτι αγάλματα παλιών θεών και δαιμόνων αρνούνται να αποκαλύψουν την ιστορία τους και βάζουν ακόμα ένα δίσκο στο πικάπ με τα ίδια τραγούδια. Τα σαλιγκάρια βγαίνουν μετά την βροχή σιγά σιγά. Ω βάθος απύθμενο. Βρωμεροί θαλασσοπνίχτες βάζουν τα καλά τους και παρελάυνουν παρέα με γελαδόμορφα κοιλιόδουλα αντιστασιακά τέρατα, αγκυλωμένα κεφάλια ξεπουλάνε όσο όσο το παρελθόν τους. Δυστυχώς, δεν πτωχεύσαμε ακόμα, αλλά η προσπάθεια μετράει. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε. Αλλά εγώ ακόμα εσένα θάέλω. Μακριά από ιδέες και μνημόνια, μακριά από δείκτες και δέκτες. Παρουσιάζεσαι σαν δάκρυ όταν ακούω ιστορίες για όνειρα που σκοτώθηκαν νωρίς. Σαν ανάσα δροσιάς όταν φοράς το άρωμα του χειμώνα που όλο έρχεται. Τόσα άλλαξαν αιώνια αγαπημένη.

Ο Μοντεχρίστος τώρα πια πνίγεται πριν άκόμα φτάσει στο φρούρειο Ιφ. Ο λύκος αγοράζει πια κασέτες με βιντεοσκόπηση σεξουαλικής κακοποίησης της Κοκκινοσκουφίτσας και το βλέπει παρέα με την γιαγιά. Τα παραμύθια τελειώνουν νωρίς και έχουν πάντα άσχημο τέλος.

Βαρά και συ μια δημοσκόπηση, μπορείς...

Πόσα βασανιστικά ερωτήματα μπορεί να αντέξει ο μέσος άνθρωπος; Τι προτιμάτε κυρία μου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ η τη Ν.Δ; Απο το πρώτο σας αρέσει το ρηχό ή το βαθύ. Από τη δεύτερη σας αρέσει το κεντροδεξιό ή αυτο με τις παραδοσιακές αξίες. Με πόσα κιλά Ν.Δ. θα αλλάσατε ένα κιλο ΠΑ.ΣΟ.Κ; Ποιος πιστεύετε είναι λιγότερο τζάκι, η Ντόρα ή ο Αντώνης; Πιστεύετε ότι το όνομα Μητσοτάκη, βαραίνει χώρις λόγο τους ώμους της κας. Μπακογιάννη; Ποιος είναι καταλληλότερος, ομορφότερος και σε ποιες ηλικίες έχει περισσότερη απήχηση; Η άποψη του Γιούρι επηρρεάζει ή οχι το εκλογικό αποτέλεσμα; Η φωνή της Στέλλας είναι καλύτερη από της Τζούλιας; Τελικά ήτανε πενάλντι η φάση του Ογκουνσότο και έπρεπε να αναβληθεί ο αγώνας του Λεβαδειακού;

Γουστάρω ερωτήσεις. Ρώτα με πασά μου να αγιάσεις. Ναι, θα προτιμούσα τον Πανίκα για αρχηγό κόμματος. Οι χαβαλεδιάρηδες αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας. Τι καλλίτερο από το να βαρέσει έναν Μανέ της Καληνυχτιάς ο Πανίκας στην Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης σε λίγα χρόνια. Σάμπως με το παρόν πρωθυπουργικό σχήμα θα έχουμε πιο δυνατή φωνή στην Ευρώπη; Ποιος σωστός Έλληνας διπλωμάτης, εν' όψει της Συνάντησης για το Κυπριακό, κάνει ως πρώτη του επίσκεψη την Τουρκία με δεύτερη (και καταιδρωμένη) στην Κύπρο. Η Κύπρος πρέπει να αποδεσμευτεί από τις μητέρες πατρίδες. Σώπα καλέ. Το πάει φιρί φιρί να χάσουμε τους πατροπαράδοτους 10 βαθμούς από την Κύπρο στην Γιουροβίζιον. Όπως και επί ηγεσίας Υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Παπανδρέου αφήνει την Κύπρο μόνη σε μία απόφαση που επηρρεάζει κατά πολυ και τα Ελληνικά θέματα με την Τουρκία. Δεν θα θέσουμε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων αλλά και της Τουρκίας. Υποστηρίζουμε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των χωρών. Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που μιλάνε; Οτσαλάν, Ίμια, Χριστοφοράκοι, Ζίμενς, Χρηματιστήρια, Σάμινα, Βατοπαίδια. Τι δουλειά έχουν οι κύριοι (και κυρίες) αυ΄τοί εκτός φυλάκής. Ο πολιτικός δεν πάει φυλακή, πάει σπίτι του. Η λαϊκή τημυγορία τον έβγαλε εκτός Βουλής, είναι αρκετή τιμωρία.

Τελικά, ποιος σκότωσε τα ταμεία; Εγώ θα πάρω ποτέ σύνταξη ή πληρώνω σα μαλάκας το ταμείο μου για να μου ανεβάσουν το όριο στα 80; Οι κύριοι αυτοί που αποφασίζουν ξέρουν τι σημαίνει να δουλεύεις; Όχι στα 80 αλλά γενικά να δουλεύουν;

Μία δημοσκόπηση παρακαλώ για αυτά τα θέματα; Παραείναι σημαντικά. Σε αυτά δεν δικαιούμαστε γνώμη.

Να έχεις γνώμη για όλα, θα ρωτάμε εμείς.

Η θανάσιμη μοναξιά του Έλληνα ψηφοφόρου.

Παρακολουθείς τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών των εν Ελλάδι κομμάτων και αναρωτιέσαι: "Αυτοί οι άνθρωποι σε ποια Ελλάδα ζούνε;" Πόση ντροπή πρέπει να τους λείπει για να επαγγέλονται διαφάνεια και κάθαρση, ανανέωση και ανταρσία, λαϊκίζοντα φασισμό όταν τα ποσά της μίζας εκτοξεύονται σε ποσά που οι ψηφοφόροι ούτε σε δραχμές δεν είχανε δει στα χέρια τους, όταν η αριστερά έχει εξευτελιστεί και ποδοπατηθεί από τους αριβίστες και η ακροδεξιά κάνει πάρτυ παιζοντας με τις φοβίες μας; Καθημερινός εξευτελισμός της ελληνικής γλώσσας. Λέξεις όπως μηδενική διαφθορά, μεταρρύθμιση, εξορθολογισμός, ανάπτυξη έχουν χάσει τη σημασία τους. Ολίγιστοι και κάκκιστοι πολιτικοί, ξεθωριασμένες φωτοτυπίες των προκατόχων τους προσπαθούν να μας πείσουν οτι έχουν όραμα για την Ελλάδα. Πολυδιαφημιζόμενα προϊόντα ληγμένα και δηλητηριώδη που όμως έχουν μείνει τα μόνα στο ράφι και εμείς αδυνατούμε να το ρίξουμε στη δίαιτα και στην εναλλακτική διατροφή. Πηγαίνουμε από τον έναν αριβίστα της δημοκρατίας στον επόμενο χωρίς να ενδιαφερόμαστε για το κακό που κάνουμε στην χώρα μας, στα παιδιά μας, στο μέλλον μας. Χειροκροτάμε υπέυθυνους καταστροφών και ναυαγίων, καταχραστές και καθίκια, υπάνθρωπους και σκουλήκια σαν την καινούρια φουρνιά αλλαγής. Ξαναφέρνουμε στην επικαιρότητα ανθρώπους αποδεδειγμένα βρώμικους. Αφήνουμε τα κανάλια να μας παρουσιάζουν την εναλλακτική λύση της ακροδεξιάς σαν τη λύση για το μέλλον. Δεν εξεγειρόμαστε που οι καταχραστές είναι ελεύθεροι, λαοπρόβλητοι και ηγετίσκοι. Δεν απελπιζόμαστε που οι ηγέτες του σήμερα είναι τραγικά αποτυχημένα όντα με μηδαμινή εμπειρία από την ζωή στην Ελλάδα. Και κάθε Κυριακή που πλησιάζουν οι εκλογές νιώθουμε όλο και πιο μόνοι. Οι κάποιοι λίγοι, γιατί οι πολλοί, αφιονισμένοι και έτοιμοι να πανηγυρίσουν το επόμενο βήμα προς το τέλος, βγαίνουν με τα διάφορα φλάμπουρα να χαιρετίσουν τον προσωπικό τους παράκλητο, να χειροκροτήσουν τις ύβρεις που ξερνάει το στόμα του και να νιώσουν ηθικά υπερήφανοι που οι ίδιοι είναι με τη σωστή παράταξη, αυτή που θα κυβερνήσει. Ο καθένας έχει πάρει από μία λέξη, μία έννοια και την έχει κατοχυρώσει με πατέντα. Πατριωτισμός, Αλλαγή, Μεταρρύθμιση, Ανανέωση, Αγώνας. Οι έννοιες αυτές λες και τους άνηκουν. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να τους φέρει αντίρηση. Έιναι οι πραγματικοί ρυθμιστές αυτής της χώρας. Είναι, σε τελική ανάλυση η πεμπτουσία του τι θα ήθελαν να είναι οι περισσότεροι ψηφοφόροι τους. Κτηνοβάτες της εξουσίας και βιαστές της χώρας τους.

Αλλά τα βράδυα, όταν το σκοτάδι πέφτει και σταματάμε να τρίζουμε τα δόντια μας, ένα αϊ στο διάολο ξεφέυγει από τα χείλη πολλών. Καιρός να το βγάλουμε προς τα έξω αυτό.

Κάθε τηλεοπτική διαφήμιση αποτελεί ύβρι στα μάτια και στο μυαλό μας. Κάθε αδιάντροπος πολιτικός που τολμάει και βγαίνει και παρουσιάζει τον εαυτό του σας σωτήρα είναι δημιούργημά μας. Κάθε αποτυχημένος, λαοπλάνος, αγύρτης και πατριδοκάπηλος έχει από πίσω του λαό που τον υποστηρίζει. Δεν με ενδιαφέρει αν τους υποστηρίζει από συνήθεια από συμφέρον ή επειδή είναι ηλίθιος. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Κάθε εκλογές καρφώνουμε ακόμα ένα καρφί στηνδημοκρατία. Δίνουμε το δικαίωμα σε όλους αυτούς να αποκαλούνται πολιτικοί και να ενεργούν "σύμφωνα με τη θέληση του κυρίαρχου λαού". Ντροπή τους μία φορά γιατί είναι διεφθαρμένοι και ντροπή μας δέκα γιατί ξέρουμε τι κάνουμε όταν τους ψηφίζουμε.

Οι Μεγάλοι Έλληνες

Καλή και άγια η ιδέα του Παπαχελά και του ΣΚΑΪ. Είδαμε ονόματα μέσα αρκετά. Σε άλλα συμφωνούμε σε άλλα διαφωνούμε, σε άλλα έπρεπε να κοιτάξουμε και λίγο το Google (με συγχωρείτε κυρία Μουζαλά), σε άλλα συγκινηθήκαμε (ο κύριος Βέγγος είναι πάντα στην καρδιά μου από τότε που ήμουν 5 χρονών σε ένα ζαχαροπλαστείο στην Αθήνα). Παρ' 'ολα αυτά, η απορία μου παραμένει όσο και να προσπαθώ να το καταλάβω. Πόσο άδικο είναι να προσπαθείς να ανταγωνιστείς τον Σοφοκλή ακόμα και αν είσαι Νομπελίστας ποιητής; Πόσο άδικο είναι να είσαι ο πρωτεργάτης της Ελληνικής επανάστασης (Κολοκοτρώνης) ή ο μοναδικός σώφρων πολιτικός που πέρασε από την Ελλάδα (Καποδίστριας) και να πρέπει να ανταγωνιστείς τον Περικλή ή τον Μέγα Αλέξανδρο; Μήπως είναι λίγο παρατραβηγμένο να βάζεις τον Όμηρο έναντι του μεγάλου Θεοδωράκη. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα είτε γειώνεις τους αρχαίους είτε εκμηδενίζεις τους πρόσφατους. Ο Σοφοκλής, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Ευρυπίδης και οι λοιποί αρχαίοι έχουν ξεφύγει από το να είναι Έλληνες. Είναι παγκόσμιοι. Έχουν ξεφύγει από τα στενά όρια που προσπαθούμε να βάλουμε με τον όρο "Έλληνες". Δεν απαρνούμαι τους αρχαίους, αλλά τους θεωρώ εκτός συναγωνισμού, κυρίως λόγω της εξιδανίκευσης που συνήθως συνεπάγεται η αρχαιότητά τους, αλλά και της μοναδικότητας του έργου τους.

Προσωπικά, η ψήφος μου θα πάει στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον μοναδικό Έλληνα υπεύθυνο για την ύπαρξη του Νεοελληνικού έθνους. Ο μοναδικός που, όχι μόνο πίστεψε στην ύπαρξη του Ελληνικού κράτους, αλλά και αφιέρωσε την ζωή του σε αυτόν τον σκοπό, χωρίς ποτέ να κοιτάξει το προσωπικό του συμφέρον.

Λοιπά βραβεία:

Βραβείο απορίας: κ. Λαζόπουλος (που ακριβώς έγκειται το μεγαλείο του;). Και αν είναι αυτός μεγάλος, που είναι ο Κουλούρης και ο Ψωμιάδης;
Βραβείο χείριστου Έλληνα: Σκληρή μάχη μεταξύ Παπαδόπουλου Γεώργιου και Παπανδρέου Ανδρέα.

Της Ελληνικής παιδείας μετέχοντες.

Ποιος ακριβώς δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε αγρότη να κλείσει τον δρόμο; Ποιος ακριβώς νόμος δίνει δικαίωμα στον οποιονδήποτε να "κόβει την Ελλάδα στα δύο"; Έχω και εγώ το δίκαιωμα να κλείσω με το αυτοκίνητό μου τον δρόμο έξω από το σπίτι μου; Μπορώ και εγώ να πετάξω πέτρες και μολότωφ στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μου (έχω κάποια σοβαρά προβλήματα με κάποιες κλήσεις που μου έδωσαν επειδή έχω αθηναϊκές πινακίδες); Πέραν από την έλλειψη θράσσους από μέρους μου, τι άλλο υπάρχει που με σταματάει;

Η ασυδοσία καταλύει τους θεσμούς πιο γρήγορα και εύκολα από οποιοδήποτε απολυταρχικό καθεστώς. Το άσυλο του πανεπιστημίου έχει γερές βάσεις. Προστατεύει την ελέυθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στους κόλπους του πανεπιστημίου, είτε είναι έρευνα, είτε πολιτική συζήτηση. Το δικαίωμα στην απεργία και στις κινητοποιήσεις είναι δικαίωμα των εργαζομένων. Τα δικαιώματα όμως προϋποθέτουν και την κατανόηση της έννοιας της κοινωνίας. Την αντίληψη του συμπολίτη σου ως συν-κοινωνό της ιδέας της πόλης και της κοινωνίας. Με κοινούς στόχους και την αντίληψη ότι μπαίνοντας στην κοινωνία ο πολίτης αφήνει στο πατάκι της εισόδου την δικαίωμα να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του.

Οι αγρότες της εθνικής οδού ας καταλάβουν ότι ο δρόμος που κλείνουνε δεν τους ανήκει. Έχουν πληρώσει και αυτοί αλλά και οι λοιποί κάτοικοι αυτού του κωλοχανείου για να μπορούν να τον χρησιμοποιούν. Αν θέλουν να διαδηλώσουν έναντι του υπουργού και της κυβέρνησης ας πετάξουν καμιά ντομάτα στον υπουργό, στον τοπικό τους βουλευτή και όλους του νταβατζήδες που οι ίδιοι έχουν εκλέξει. Επίσης το κράτος θα πρέπει να καταλάβει ότι το κλείσιμο δρόμων δεν αποτελεί δείγμα δημοκρατίας, αλλά μάλλον δείγμα έλλειψης δημοκρατίας. Η καταστροφή δημόσιας περιουσίας από ανεγκέφαλα άτομα στα πανεπιστήμια λόγω καταλήψεων δεν μπορεί επ' ουδενί να συγκριθεί με πορεία διαμαρτυρίας. Η κατάχρηση της δημοκρατίας πρέπει να τιμωρείται άμεσα.

Ντροπή στους νταβατζήδες των αγροτών που προαλείφονται για να γίνουν βουλευτές με παράσημα ανδρείας την σύληση της δημοκρατίας. Ντροπή στους κουκουλοφόρους που δεν "αναγνωρίζουν" τον πραγματικό ρόλο τους: σκόνη και καπνός για να καλυφθούν όποια ψύγματα δίκιαιων αιτημάτων των διαδηλωτών. Ντροπή και στους δασκάλους και τους καθηγητές που προτιμούν να ρίχνουν στον δρόμο τους μαθητές, φόρο τιμής στα κομματικά τους παιχνίδια, από το να διδάξουν στα παιδιά τι είναι δημοκρατία. Ντροπή και στο κράτος που αφήνει ασύδοτους τους κουκουλοφόρους, τους αγρότες, τους οπαδούς που σπάνε τα γήπεδα και τους λοιπούς κανάγιες του έθνους για ψηφοθηρικούς λόγους.

Αυτοί και εμείς και όλοι δίνουμε κάθε μέρα μία καινούρια πληγή στην δημοκρατία.