Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Οι Μεγάλοι Έλληνες

Καλή και άγια η ιδέα του Παπαχελά και του ΣΚΑΪ. Είδαμε ονόματα μέσα αρκετά. Σε άλλα συμφωνούμε σε άλλα διαφωνούμε, σε άλλα έπρεπε να κοιτάξουμε και λίγο το Google (με συγχωρείτε κυρία Μουζαλά), σε άλλα συγκινηθήκαμε (ο κύριος Βέγγος είναι πάντα στην καρδιά μου από τότε που ήμουν 5 χρονών σε ένα ζαχαροπλαστείο στην Αθήνα). Παρ' 'ολα αυτά, η απορία μου παραμένει όσο και να προσπαθώ να το καταλάβω. Πόσο άδικο είναι να προσπαθείς να ανταγωνιστείς τον Σοφοκλή ακόμα και αν είσαι Νομπελίστας ποιητής; Πόσο άδικο είναι να είσαι ο πρωτεργάτης της Ελληνικής επανάστασης (Κολοκοτρώνης) ή ο μοναδικός σώφρων πολιτικός που πέρασε από την Ελλάδα (Καποδίστριας) και να πρέπει να ανταγωνιστείς τον Περικλή ή τον Μέγα Αλέξανδρο; Μήπως είναι λίγο παρατραβηγμένο να βάζεις τον Όμηρο έναντι του μεγάλου Θεοδωράκη. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα είτε γειώνεις τους αρχαίους είτε εκμηδενίζεις τους πρόσφατους. Ο Σοφοκλής, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Ευρυπίδης και οι λοιποί αρχαίοι έχουν ξεφύγει από το να είναι Έλληνες. Είναι παγκόσμιοι. Έχουν ξεφύγει από τα στενά όρια που προσπαθούμε να βάλουμε με τον όρο "Έλληνες". Δεν απαρνούμαι τους αρχαίους, αλλά τους θεωρώ εκτός συναγωνισμού, κυρίως λόγω της εξιδανίκευσης που συνήθως συνεπάγεται η αρχαιότητά τους, αλλά και της μοναδικότητας του έργου τους.

Προσωπικά, η ψήφος μου θα πάει στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον μοναδικό Έλληνα υπεύθυνο για την ύπαρξη του Νεοελληνικού έθνους. Ο μοναδικός που, όχι μόνο πίστεψε στην ύπαρξη του Ελληνικού κράτους, αλλά και αφιέρωσε την ζωή του σε αυτόν τον σκοπό, χωρίς ποτέ να κοιτάξει το προσωπικό του συμφέρον.

Λοιπά βραβεία:

Βραβείο απορίας: κ. Λαζόπουλος (που ακριβώς έγκειται το μεγαλείο του;). Και αν είναι αυτός μεγάλος, που είναι ο Κουλούρης και ο Ψωμιάδης;
Βραβείο χείριστου Έλληνα: Σκληρή μάχη μεταξύ Παπαδόπουλου Γεώργιου και Παπανδρέου Ανδρέα.