Μοναξιά, χιλιάδες ψυχές

Η μοναξιά είναι το μοναδικό συλλογικό όργανο κοινής αποδοχής και δημοκρατικών αντιλήψεων. Είμαστε μόνοι μας από αντίληψη, από άποψη ζωής ή και από έλλειψη άποψης. Η μοναξιά είναι η μόνη απόδειξη ότι το μέσο και εικόνα δεν διαμορφώνει. Από παντού, οι εικόνες μας υποβάλλουν σε μία ζωή γεμάτη παρέα και συντροφικότητα. One world, one mind. Κολοκύθια. Ο καθένας είμαστε όλο και πιο πολύ στην κοσμάρα του. Λιγοστοί οι άνθρωποι που μας καταλαβαίνουν, ή μαλλον λιγοστοί οι άνθρωποι που έχουν τις αντοχές να αντέξουν τα προβληματά μας. Τα προβλήματα πολλά, το άγχος περισσότερο. Βγαίνεις, κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι σου σε όσα λέει ο άλλος και από μέσα σου νιώθεις ότι βγήκες έξω γιατί είσαι υποχρεωμένος. Και στην συζήτηση απάνω βγαίνει στην επιφάνεια η πρωτοξάδερφη της μοναξιάς. Η αμήχανη σιωπή. Οι χαριεντισμοί, οι αμπελοφιλοσοφίες και οι κοινωνιοπαπαρολογίες έχουν τελειώσει και έχει έρθει η κρίσιμη καμπή. Θα ειπωθεί καμιά αλήθεια, θα ανοιχτούμε στον διπλανό μας ή θα κιοτέψουμε; Κιοτεύουμε. Η πολύχρονη έκθεσή μας στην προπαγάνδα της "παρέας", μας έχει κάνει να ντρεπόμαστε για την μοναξιά μας. Σιωπούμε, ανάβουμε τσιγάρο και σηκώνουμε το ποτήρι με το ουίσκι. Γιατί;