Το φως και το σκοτάδι παίζουν στο δωμάτιο. Λάφυρό τους το γραφείο μου και εγώ. Ποιος κερδίζει, ποιός έχασε, έχει σημασία; Κάθε μέρα η ίδια μάχη, κάθε μέρα μία καινούρια αρχή. Είναι δικιά μου η μάχη, τουλάχιστον έτσι λέω. Μνήμες που δεν σβήνουν, αλλά και δεν ξέρεις αν ήταν παρά ένα δυνατό όνειρο. Μπροστά στα μάτια μας. Μικρά καθημερινά εγκλήματα με θύτες και θύματα στη συσκευασία του ενός. Κοιτάζουμε γύρω μας. Τα μεμφόμαστε, αλλά αδυνατούμε να τα δικάσουμε. Δεν μπορούμε να τα δικάσουμε. Εμείς τα θύματα, εμείς και οι θύτες. Δεν μπορείς να δικάσεις την σάρκα σου ούτε και το μυαλό σου. Το φως στραβώνει, ενώ το σκοτάδι ποτέ δεν πείραξε κανέναν. Τα μεγάλα εγκλήματα γίνονται με πλήρη φωταψία. Μελαγχόλησα. Κοιτάω έξω, η άνοιξη έχει κερδίσει ήδη τη μάχη. Φήμες για παγωνιές και χιονιάδες δεν πτόησαν τα αγριολούλουδα που έχουν κατακλύσει τον περιβάλλον χώρο του ξενοδοχείου. Κάποιος κάνει ένα αστείο για λαθος πληροφόρηση από την Daily Plant News. Κρυάδες του απαντάω, αλλά από μέσα μου λυπάμαι που δεν είχαν σωστότερη ενημέρωση τα λουλούδια. Κρίμα να πάνε χαμένα. Ο καφές τελειώνει. Το τσιγάρο έχει από καιρο πέσει σαν στούκας μέσα στο τασάκι. Ο ήλιος και τα αγριολούλουδα δεν σε αφήνουν για πολύ να μελαγχολήσεις. Είναι όμορφη η ζωή όταν βλέπεις τον ήλιο. Φωτοσυνθέτεις και εσύ μαζί με τα υπόλοιπα ζιζάνια και λουλούδια της γης. Άσε που σου την βαράει ότι είσαι και ποιητής εκ του προχείρου και νομίζεις ότι θα γράψεις τον καινούριο ύμνο της άνοιξης. Η άνοιξη αποτελεί ίαση για πολλά κρυολογήματα της ψυχής. Μία ανοιξιάτικη ημέρα είναι αρκετή να σε αρχίσει να συμπεριφέρεσαι σαν παιδάκι. Κάνουμε κοπάνα από τη δουλειά; Χλωμό ε; Τι να γίνει, δεν μπορεις να τα έχεις όλα. Άνοιξη είναι, ότι θέλει κάνει.
Σε φιλώ σταυροκουμπωτά αγάπη μου,
Χ.
Για τον εορτασμό της νομιμοποίησης ακόμη μιας φουρνιάς αυθαιρέτων από τις κυβερνήσεις μας και εις υγείαν της καταστροφής, αφιερώνω την αφίσα. Είναι κλεμμένη από έναν Δον Κιχώτη των μπλογκσ. Δυστυχώς έχει καιρό να γράψει. Κακώς, και ας σε έχει βάλει και αυτός στο μάτι. Σε λίγο θα αναγνωρίζουμε το πράσινο σαν "έλα μωρέ, το χρώμα του Παναθηναϊκού" και και την Αθήνα σαν ¨έλα μωρέ, το τρίτο επίπεδο της Κόλασης του Δάντη".
Χαίρε Ελλάδα των οικοπεδοφάγων, των εργολάβων και των ανίερων εμπρηστών. Χαίρε Ελλάδα της φέτας, της φλοκάτης και της αντιπαροχής (τα τρία εθνικά μας προϊόντα). Χαίρε Ελλάδα του εκτός σχεδίου. Χαίρε Ελλάδα της άνομης νομιμοποίησης. Ναι στην αποποινικοποίηση του πρασίνου. Σε λίγο, το μόνο πράσινο φυτό που θα φύεται νόμιμα και ανενόχλητα στην Ελλάδα θα είναι η φούντα.
Βρε άι στο διάολο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου