Βαλκάνια, μία χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα

Επειδή μετά τις 2 τελευταίες καταχωρήσεις μου για την επιστολή του κου Θεοδωράκη, έχω λάβει δύο τηλεφωνήματα από γνωστούς μου από Αμερική και αρκετές αντίθετες γνώμες, θα προσπαθήσω να δω το πρόβλημα με μία άλλη ματιά. Ίσως τελικά να έχω άδικο. Να κλείσουν τα σύνορα με τα Σκόπια είναι αδύνατον και αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Αυτήν την στιγμή υπάρχουν δεκάδες ελληνικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στα Σκόπια και η πιθανότητα να τους πεις σταμάτα να εργάζεσαι εκεί και να μεταφέρεις προϊόντα μεταξύ των δύο χωρών, είναι εκτός από ανέφικτη και ηλίθια. Οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ δύο χωρών είναι άρρηκτοι όταν υπάρχει κέρδος. Η Ελλάδα έχει χάσει από καιρό την ευκαιρία να αποτελέσει το κέντρο των Βαλκανίων. Αν και ήταν η πρώτη που μπήκε στην Ευρώπη και είχε όλα τα φόντα να επηρρεάσει τα Βαλκάνια και να γίνει απαραίτητος φίλος-σύμμαχος κατάφερε να αποτελεί εχθρό με όλες σχεδόν τις βαλκανικές χώρες. Αντί να εξάγουμε τον οποιο πολιτισμό μας σε αυτές τις χώρες, καταφέραμε με εθνικιστικούς τόνους, σαμαρικά ξεσπάσματα και παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης να καθυστερήσουμε τόσο ώστε να μας πάρουν την πρωτοκαθεδρία της περιοχής. Τώρα προσπαθούμε να κρυφτούμε από το γεγονός ότι το λαχείο κλήρωσε και εμείς δεν πιάσαμε ούτε λήγοντα. Προσωπικά το μεγάλο πρόβλημα που βλέπω από τις πρόσφατες εξελίξεις τουΚοσσόβου με τη Σερβία αλλά και των Σκοπίων με την Ελλάδα, είναι ότι βλέπω τη Ρωσία να ξαναεμφανίζεται σαν ο λευκός ιππότης των Βαλκανίων. Αρχίζει πάλι να μαζεύει δυσαρεστημένους και η άβουλη Ευρώπη με τις ΗΠΑ καταφέρνουν να παρέχουν μπόλικους. Όσο και να θεωρώ σωστή την κίνηση του κ. Πούτιν να ξαναζωντανέψει την Ρωσία και να την κάνει υπερδύναμη, οι μεθόδοι του, αλλά και οι στόχοι του παραμένουν πάντα ύποπτοι και αμφιλεγόμενοι. Τίποτα σωστό δεν μπορεί να βγει από την παρέμβαση τόσο των ΗΠΑ αλλά και της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Εμείς δυστυχώς χάσαμε την ευκαιρία μας να γίνουμε πολιτικό κέντρο της περιοχής. Και σε αυτό φταίμε αποκλειστικά και μόνο εμείς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα πρέπει να αποδεχτούμε ότι συμβαίνει χωρίς καμία κίνηση. Η αναγνώριση του Κοσσόβου θα έπρεπε να έχει απασχολήσει την Ευρώπη περισσότερο. Οι ΗΠΑ δεν είναι φημισμένες για τις δημοκρατικές πολιτικές τους εκτός συνόρων, ούτε επαγγέλονται την ελευθερία, εκτός αν τους συμφέρει. Και πάλι επαναλμβάνω ότι ούτε η Ρωσία παίζει τον καλό των Βαλκανίων, για την ψυχή της Σερβίας. Έχει συμφέροντα και μάλιστα γερά στην περιοχή και την βολεύει να έχει υποτακτικούς στην περιοχή αυτή. Ερωτηματικό είναι οι κινήσεις της Κίνας η οποία θα αποτελέσει νομοτελειακά την υπερδύναμη της επόμενης γενιάς και η οποία για την ώρα ετοιμάζεται και δεν δίνει πολλές συνεντεύξεις. Όλοι την θέλουν για φίλο (εμπόριο), αλλά όλοι την κοιτάνε με μισό μάτι. Προσωπικά, δεν με αφορά η Δευτέρα Παρουσία και ούτε θεωρώ ότι η Αμερική αποτελεί τον Διάβολο της Ελλάδος. Η κατάσταση δεν θα ήταν καλύτερη στην Ελλάδα με οποιοδήποτε κομμουνιστικό καθεστώς (θα ήταν μάλλον χειρότερα). Είναι εύκολο να κατηγορείς μία χωρά για όλα τα χάλια σου, ενώ φταίνε μόνο για μερικά. Αλλά είναι επίσης εύκολο να εθελοτυφλείς και να μην παρατηρείς ότι οι μεγάλοι έχουν αρχίσει να αναμετρούν δυνάμεις, έστω και σε διπλωματικό επίπεδο. Και τα Βαλκάνια, έχουν ιστορία σε καυγάδες. Λύσεις απλές υπάρχουν πάντα. Το κακό είναι ότι συνήθως οι απλές λύσεις είναι και λάθος. Το χειρότερο είναι ότι οι σωστές λύσεις θέλουν σοβαρή πολιτική με συνέχεια και, μερικές φορές, το τσαγανό να πεις όχι. Και να θέτεις και βέτο, αν έχεις βέβαια σκεφτεί σωστά πως θα παιχτεί η παρτίδα σκακιού μετά από αυτό και δεν το κάνεις για εντυπωσιασμό και ψηφοθηρικούς λόγους.