Τελικά κυβερνάει κανένας αυτή τη χώρα

Είναι νομίζω η καινούρια ερώτηση που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Παλιά ο οικολόγος (πολεμήστε για δικαίωμα ψήφου και στα δένδρα) Καραμανλής αναρωτιόταν ποιος τον κυβερνά αυτόν τον τόπο. Σήμερα, ύστερα από συνεχόμενα βήματα προς τα πίσω, έχουμε φτάσει να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κανείς γενικώς να κυβερνήσει. Κάπου έχουμε χάσει την μπάλα. Οι αμυντικοί έχουν πάει για καφέ και οι επιθετικοί ανταλάσσουν συνταγές για ραγού. Οι κυβερνήσεις από μεταπολίτευση έχουν καταφέρει να αφήσουν μόνο καμένη γη, γιατί, ρε πούστη μου, τι στο διάολο να μην μπορεί να πει ο επόμενος ότι "Παραλάβαμε καμμένη γη";; Υπάρχει παντελής έλλειψη ιδεολογίας και το κακό είναι ότι η σήψη αυτή έχει περάσει σιγά σιγά σε όλα τα στρώματα της εξουσίας και βεβαίως σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Οι εκάστοτε διοικούντες (είτε είναι βουλευτές, είτε είναι δήμαρχοι, είτε νομάρχες είτε οτιδήποτε άλλη κατηγορία τζαμπατζή) ανεβαίνειστην εξουσία με μόνο ένα όραμα: Να καβατζώσει και να εξασφαλίσει το σόι του για όσες περισσότερες γενιές μπορεί. Να πάρει την σύνταξη του, το μισθό του, να τριπάρει με το χαπάκι της εξουσίας για όσο μπορεί και μετά, αποκαμωμένος από τη σκληρή τετραετία, να αποσυρθεί στις δάφνες του εθνοπατέρα που κατάφερε να καβαλήσει ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ εμάς. Η εκάστοτε αντιπολίτευση έχει ως καθήκον να βοηθήσει την κυβέρνηση να κάνει όσο λιγότερο έργο δυνατόν. Και κάπου μέσα στα μικροπολιτικά, τις μάχες εξουσίας και την αγωνία για το ποιός θα πάρει το καλό πηρούνι (όχι αυτό της σαλάτας) χάνονται τα προβλήματα του κόσμου. ( Ζούμε όλοι μας και μαθαίνουμε ότι υπάρχει ανεκτό όριο διαφθοράς. ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΟΡΝΑ ΜΟΥ. Είναι αποδεκτό να έχουμε άχρηστους αρχηγούς. Είναι αποδεκτό να έχουν πέσει στην μαρχάλα όλοι οι (αυθ)αιρετοί κοτζαμπάσηδές μας. Είναι λογικό οι γιατροί να παίρνουν φακελάκι (πρέπει να κάνουν απόσβεση στις σπουδές τους οι Ιπποκράτες μας). ΑΡΚΕΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ. Μαθαίνουμε στην διαφθορά και στην πολιτική παρακμή, γιατί την βλέπουμε γύρω μας, την ζούμε και την εισπνέουμε κάθε φορά που πηγαίνουμε σε δημόσια υπηρεσία, βλέπουμε τηλεόραση ή απλά μιλάμε με τον κόσμο έξω. Αλλά σπανίως λέμε τίποτα. Σιωπούμε και κοιτάμε τη δουλειά μας. Που σημαίνει ότι αντέχουμε ακόμα. Γουστάρουμε να είμαστε ο κύριαρχος λαός. Ένας κυρίαρχος λαός καταχρεωμένος, ποδοπατημένος, εξευτελισμένος, παραμυθιασμένος ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ. Γουστάρουμε αλλαγή, ήρεμη μεταρρύθμιση, δημιουργική ανατροπή ή ότι άλλη αρλούμπα μας πασάρουνε προεκλογικά οι μαλακοπίτουρες που μας κυβερνάνε χωρίς να έχει κανένας από αυτούς την παραμικρή ιδέα του τι σημαίνει να ζει κανείς στην Ελλάδα του σήμερα. Σε μία Ελλάδα που η κάθε μορφή εξουσίας έχει διαφθαρεί και λειτουργεί για να πλουτίζει τους ιθύνοντες. Ζούμε την απόλυτη ασυμμετρία πολιτικών. Αυτοί που ασχολούνται με την πολιτική είναι παντελώς άχρηστοι και όσοι θα έπρεπε να ασχολούνται με την πολιτική έχουν καλύτερα πράγματα να κανουνε.