Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Μάχη επιβίωσης

Μα τι μανία είναι αυτή που έχει πιάσει τους πολιτικούς της Ελλάδας να μας φλομώνουν με τόση πολλή αλήθεια τελευταίως. Βγαίνει ο Πάγκαλος και μας λέει ότι μαζί τα φάγαμε. Βγαίνει ο Μητσοτάκης και μας λέει ότι μας το έλεγε από καιρό ότι πρέπει να γίνουμε φτωχότεροι. Βγαίνει ο Χόρχε και μας λέει ότι τάχα είμαστε μία διεφθαρμένη χώρα. Βγαίνει και η Ντόρα και μας λέει ότι το πολιτικό σύστημα έχει φαλιρίσει και χρειάζεται φρέσκα πρόσωπα και καινούριες ιδέες.
Και αντιλαμβάνομαι ότι δεν με ενοχλούν τόσο πολύ οι παραπάνω διαπιστώσεις (που είναι αληθείς) όσο το ποιοι είναι που εκφέρουν αυτόν τον λόγο. Πολιτικοί με όνομα βαρύ σαν ιστορία με χρόνια εμπειρία σε υπουργεία και στην διακυβέρνηση αυτού του τόπου.
Τόσα χρόνια ο κ. Πάγκαλος που έβλεπε αυτή την ατιμία και τον εξευτελισμό γιατί δεν έκανε τίποτα; Τον υποχρέωνε κάποιος να διορίζει κόσμο; Βγήκαν οι νταβατζήδες και κατηγορούν τις πόρνες ότι τους ανάγκαζαν να τις εκδίδουν. Οι κύριοι (και οι κυρίες για να είμαστε πολιτικώς ορθοί) αυτοί εκμεταλλεύτηκαν μία από τις βασικές ανάγκες των πολιτών μίας χώρας, την εργασία, την μετέτρεψαν σε βρωμερό αλισβερίσι και τώρα περνάνε την ευθύνη στους πολίτες. Πόσο ανάλγητος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος; Ύστερα απ' το μεγάλο μπουμ τραγούδαγε ο Παπακωνσταντίνου πριν από χρόνια πολλά. Χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ. Σε ποιον όμως. Στον κ. Μητσοτάκη που προσπαθεί να μας πείσει ότι ο ίδιος είναι ο φάρος της τιμιότητας στην πολιτική ζωή. Ήξερα ότι το τέλος ερχότανε και με έπιαναν αϋπνίες. Ε μα είναι να μην σε πιάνουν τα ζουμιά. Και να μην πέφτει μία παραίτηση στο τραπέζι. Η χώρα είναι σε χρεοκοπία και κανείς δεν φταίει από την ηγεσία αυτής της χώρας τα τελευταία χρόνια. Μήπως η χρεοκοπία είναι σαν να το ΛΟΤΤΟ; Απλά πέσαμε σε γκίνια και ατυχήσαμε. Στην επόμενη ζαριά καλλίτερα. Λέμε τώρα. Δυστυχώς με άτομα σαν αυτούς να παίρνουν αποφάσεις τα ντόρτια είναι σίγουρα. Και ούτε πόρτα δεν φτιάχνουμε.

Και δεν γίνεται και ένα μπαμ, έτσι να σφίξουν οι κώλοι. Άραγε η ρίψη γιαουρτιού επιτρέπεται; Κλεινόμαστε μέσα και ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ να μιλήσουμε. Εγώ φοβάμαι. Ξέρω και είμαι σίγουρος ότι αν πω κάτι το κράτος και οι λειτουργοί του θα με ξετινάξουνε. Δυστυχώς για μένα, σκέφτομαι ότι αν ρίξω το γιαούρτι στον κ. Πάγκαλο και στους λοιπούς απατεώνες της Βουλής όλων των κομμάτων, θα έχω επιπτώσεις όχι μόνο σε μένα (που εκεί το περιμένεις) αλλά και στο βιος σου (που δεν είναι μόνο δικό μου). Ζούμε σε συνταγματική δικτατορική κομματοκρατία.

Θέλετε να το ονομάσετε παρακμή της δημοκρατίας ή οτιδήποτε άλλο. Δεν με νοιάζει. Οι κύριοι αυτοί είναι στο απυρόβλητο. Μας κοροϊδεύουν, μας χλευάζουν και στο τέλος θα μας πεθάνουν. Είτε ψυχικά, όπως μας έχουν ήδη πεθάνει, είτε για τους πιο άτυχους ανάμεσά μας και σωματικά. Σαν την Λα Νόνα του Ρομπέρτο Κόσα, μας ξεπουλάνε, μας εκπορνεύουν και στο τέλος θα μας φάνε προκειμένου να επιζήσουν αυτοί και τα λάφυρα τους από την λεηλασία της δικής μας ζωής.

Πρέπει να φύγουν, πρέπει να εκλείψουν σαν είδος. ΤΩΡΑ

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Έκτακτα μέτρα

Στα νεα μέτρα της πράσινης ανάπτυξης ανήκει και η δικτύωση όλων των Ελλήνων μέσω του FarmVille. Με την εμπειρία των Ελλήνων αγροτών μπορούμε να κλείσουμε τους e-roads και να ζητήσουμε λύτρα από τη διοργανώτρια εταιρία Zynga.

Αν οι ιθύνοντες ξέρουν ότι υπάρχουν λεφτά αλλά δεν μπορουν να τα βρούν, ας κοιτάξουν στην άλλη τσέπη. Μπορεί να έπεσε τίποτα μέσα κατά λάθος.

Μαζί με τα μέτρα για να δώσουμε ιθαγένεια σε μετανάστες, μήπως να ξανακοιτάξουμε το θέμα της ιθαγένειας σε μερικούς "Έλληνες";

Σε μία κίνηση για την παταξη της φοροδιαφυγής η ΣΔΟΕ θα ακολουθεί τα παιδάκια στα κάλαντα για να δει αν κόβουν απόδειξη παροχής υπηρεσιών.

Και μία διαπίστωση:

Όλοι οι πολιτικοί πιστεύουνε σε ένα "Δίκαιο Φορολογικό Σύστημα". Το τελευταίο ισχύσει μόνο σε μία χώρα. Την χώρα του Άγιου Βασίλη, όπου τα τελώνια φορολογούνται με βάση τις σοκολάτες που καταναλώνονται από τον καθένα, οι τάρανδοι πετάνε και βρέχει καραμέλες.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Αγαπημένη μου Δουλτσινέα (λόγια του αέρα),

Τελικά, αγάπη μου η ζωή μακριά σου δεν μου κάνει καλό. Απέλπιδες προσπάθειες να απεξαρτηθώ από το φοβερό σου βλέμμα με αφήνουν κενό και μικρό. Είσαι αρκετά απομονωμένη στην χώρα των ονείρων ώστε να μη σε αφορούν τα νέα. Τα έχεις ξαναδεί μου λες (ξαναζήσει μήπως;). Η μέρα των ζωντανών νεκρών μας ακολουθεί. Σχέσεις άσχετες. Πως μπορεί κάποια να συγκριθεί μαζί σου. Τραγικά λίγες αυτές, τραγικά αναίσθητος και εγώ. Λέω ναι και συμφωνώ για να ζήσω ξανά έστω και κατεψυγμένο το όνειρο που γίνομαι ξανά βρέφος στην αγκαλιά μίας γυναίκας. Και όμως το πρωί ξυπνάω πάλι μονος. Είναι ωραία όταν κοιμάται. Αρκετά για σήμερα. Η ζωή είναι ωραία. Θα σου ξαναγράψω.

Σε φιλώ σταυροκουμπωτά

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Μπλόκα και λοιπά πολιτιστικά δρώμενα...

Γιατί κάθε φορά που βγαίνουν οι αγρότες και κλείνουν τους δρόμους και ζητάνε λεφτά, εγώ νιώθω μαλάκας; Ποια ακριβώς η συνεισφορά τους στο κοινωνικό σύνολο; Απαρχαιωμένες καλλιέργειες, οικονομικά ασύμφορες και υδροβόρες. Αλλά έχουν τρακτέρ και το ελέυθερο να κλείνουν τα σύνορα. Αυτοί που τους το έδωσαν το ελεύθερο και τους γιγάντωσαν και τους έκαναν εργατέμπορες, αυτοί τώρα προσπαθούν να τους καλμάρουν.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Εντός πωλούνται υλικά

Η δημοκρατία κέρδισε. Τα δικαιώματα των πολιτών παραμένουν ακέραια. Οι κουκουλοφόροι έκαναν καλά τη δουλειά τους. Λίγες μέρες ακόμα να ασχοληθούμε με το άσυλο ανιάτων για να περάσουνε λάδι τα νέα μέτρα ασφάλειας. Για ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Κοίτα πράγματα. Άντε και στην επόμενη πορεία συνταξιούχων να δω τα ΜΑΤ στα ΚΑΠΗ να κάνουν προληπτικές προσαγωγές. Μεγάλη νίκη της δημοκρατίας. Μάλιστα. Άπαξ και γιορτάζεις την επέτειο για κάτι, έχει πεθάνει προ πολλού. Επέτειο απελευθέρωσης γιορτάζουμε και η χώρα ήδη ανήκει αλλού λόγω χρέους. Πρωτομαγιά γιορτάζουμε, αλλά εργατικά δικαιώματα δεν έχουμε. Πολυτεχνείο γιορτάζουμε, αλλά και οι ελευθερίες μειώνονται με σταθερή πορεία και το Πολυτεχνείο βεβηλώνουμε κάθε χρόνο. Τώρα "γιορτάζουμε" την επέτειο του θανάτου ενός νεου και συνεχίζουμε να σκοτώνουμε το όποιο μέλλον θα είχε, αν ζούσε. Μεγάλες νίκες της δημοκρατίας λέμε.

Ένα μεγάλο μπράβο στην κυβέρνηση και τους δημοσιογράφους - χειροκροτητές που μας έχουν καταπλήξει με τις σοσιαλιστικές τους απόψεις περί εργασίας, ατομικών ελευθεριών και δημοκρατίας.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπημένη μου Δουλτσινέα (παραμυθάκια),

Συγνώμη αγαπημένη... Σε άφησα καιρό. Παιδεύτηκα και κουράστηκα να σε ψάχνω αλλού και σε άλλες. Όλες τραγικά λίγες μπροστά στην αιώνια ομορφιά σου. Το ξερώ πως δε μου μιλάς, το ξέρω πως τα μάτια σου κοιτάνε αλλού. Το βουβό δράμα μίας γυναίκας που περίμενε πολλά. Καταραμένοι μηχανισμοί της αντίδρασης, διαλύσατε μία οικογένεια. Ο πατέρας διαλυμένος. Το φιλί του προδοσία, χρόνια τώρα τον πληγώνει. Ο νυν τον πρόδωσε, και ο πρώην τον σκότωσε. Η κόρη... η κόρη. Τι να πει κανείς... Αχαριστία. Αλλά εσύ σταθερή. Μία ζωή μπροστά μου, όπου κοιτάξω. Ο Γερμανός σκοράρει και εμείς χειροκροτάμε χαχώλοι μέσα στα ζώα. Και όμως κάτι μου λέει ότι κάτι άλλο σε βασανίζει. Η σιωπή σου. Οι μεν μαλώνουν και προσπαθούν να χωρίσουν το "α" σε "ο" και "ι". Δύο γενιές που έχουν να χωρίσουν το τίποτα που τους απέμεινε. Πιο δίπλα κάτι αγάλματα παλιών θεών και δαιμόνων αρνούνται να αποκαλύψουν την ιστορία τους και βάζουν ακόμα ένα δίσκο στο πικάπ με τα ίδια τραγούδια. Τα σαλιγκάρια βγαίνουν μετά την βροχή σιγά σιγά. Ω βάθος απύθμενο. Βρωμεροί θαλασσοπνίχτες βάζουν τα καλά τους και παρελάυνουν παρέα με γελαδόμορφα κοιλιόδουλα αντιστασιακά τέρατα, αγκυλωμένα κεφάλια ξεπουλάνε όσο όσο το παρελθόν τους. Δυστυχώς, δεν πτωχεύσαμε ακόμα, αλλά η προσπάθεια μετράει. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε. Αλλά εγώ ακόμα εσένα θάέλω. Μακριά από ιδέες και μνημόνια, μακριά από δείκτες και δέκτες. Παρουσιάζεσαι σαν δάκρυ όταν ακούω ιστορίες για όνειρα που σκοτώθηκαν νωρίς. Σαν ανάσα δροσιάς όταν φοράς το άρωμα του χειμώνα που όλο έρχεται. Τόσα άλλαξαν αιώνια αγαπημένη.
Ο Μοντεχρίστος τώρα πια πνίγεται πριν άκόμα φτάσει στο φρούρειο Ιφ. Ο λύκος αγοράζει πια κασέτες με βιντεοσκόπηση σεξουαλικής κακοποίησης της Κοκκινοσκουφίτσας και το βλέπει παρέα με την γιαγιά. Τα παραμύθια τελειώνουν νωρίς και έχουν πάντα άσχημο τέλος.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Βαρά και συ μια δημοσκόπηση, μπορείς...

Πόσα βασανιστικά ερωτήματα μπορεί να αντέξει ο μέσος άνθρωπος; Τι προτιμάτε κυρία μου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ η τη Ν.Δ; Απο το πρώτο σας αρέσει το ρηχό ή το βαθύ. Από τη δεύτερη σας αρέσει το κεντροδεξιό ή αυτο με τις παραδοσιακές αξίες. Με πόσα κιλά Ν.Δ. θα αλλάσατε ένα κιλο ΠΑ.ΣΟ.Κ; Ποιος πιστεύετε είναι λιγότερο τζάκι, η Ντόρα ή ο Αντώνης; Πιστεύετε ότι το όνομα Μητσοτάκη, βαραίνει χώρις λόγο τους ώμους της κας. Μπακογιάννη; Ποιος είναι καταλληλότερος, ομορφότερος και σε ποιες ηλικίες έχει περισσότερη απήχηση; Η άποψη του Γιούρι επηρρεάζει ή οχι το εκλογικό αποτέλεσμα; Η φωνή της Στέλλας είναι καλύτερη από της Τζούλιας; Τελικά ήτανε πενάλντι η φάση του Ογκουνσότο και έπρεπε να αναβληθεί ο αγώνας του Λεβαδειακού;
Γουστάρω ερωτήσεις. Ρώτα με πασά μου να αγιάσεις. Ναι, θα προτιμούσα τον Πανίκα για αρχηγό κόμματος. Οι χαβαλεδιάρηδες αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας. Τι καλλίτερο από το να βαρέσει έναν Μανέ της Καληνυχτιάς ο Πανίκας στην Σύνοδο Κορυφής της Ευρώπης σε λίγα χρόνια. Σάμπως με το παρόν πρωθυπουργικό σχήμα θα έχουμε πιο δυνατή φωνή στην Ευρώπη; Ποιος σωστός Έλληνας διπλωμάτης, εν' όψει της Συνάντησης για το Κυπριακό, κάνει ως πρώτη του επίσκεψη την Τουρκία με δεύτερη (και καταιδρωμένη) στην Κύπρο. Η Κύπρος πρέπει να αποδεσμευτεί από τις μητέρες πατρίδες. Σώπα καλέ. Το πάει φιρί φιρί να χάσουμε τους πατροπαράδοτους 10 βαθμούς από την Κύπρο στην Γιουροβίζιον. Όπως και επί ηγεσίας Υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Παπανδρέου αφήνει την Κύπρο μόνη σε μία απόφαση που επηρρεάζει κατά πολυ και τα Ελληνικά θέματα με την Τουρκία. Δεν θα θέσουμε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων αλλά και της Τουρκίας. Υποστηρίζουμε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των χωρών. Ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που μιλάνε; Οτσαλάν, Ίμια, Χριστοφοράκοι, Ζίμενς, Χρηματιστήρια, Σάμινα, Βατοπαίδια. Τι δουλειά έχουν οι κύριοι (και κυρίες) αυ΄τοί εκτός φυλάκής. Ο πολιτικός δεν πάει φυλακή, πάει σπίτι του. Η λαϊκή τημυγορία τον έβγαλε εκτός Βουλής, είναι αρκετή τιμωρία.
Τελικά, ποιος σκότωσε τα ταμεία; Εγώ θα πάρω ποτέ σύνταξη ή πληρώνω σα μαλάκας το ταμείο μου για να μου ανεβάσουν το όριο στα 80; Οι κύριοι αυτοί που αποφασίζουν ξέρουν τι σημαίνει να δουλεύεις; Όχι στα 80 αλλά γενικά να δουλεύουν;
Μία δημοσκόπηση παρακαλώ για αυτά τα θέματα; Παραείναι σημαντικά. Σε αυτά δεν δικαιούμαστε γνώμη.
Να έχεις γνώμη για όλα, θα ρωτάμε εμείς.