Τελικά, αγάπη μου η ζωή μακριά σου δεν μου κάνει καλό. Απέλπιδες προσπάθειες να απεξαρτηθώ από το φοβερό σου βλέμμα με αφήνουν κενό και μικρό. Είσαι αρκετά απομονωμένη στην χώρα των ονείρων ώστε να μη σε αφορούν τα νέα. Τα έχεις ξαναδεί μου λες (ξαναζήσει μήπως;). Η μέρα των ζωντανών νεκρών μας ακολουθεί. Σχέσεις άσχετες. Πως μπορεί κάποια να συγκριθεί μαζί σου. Τραγικά λίγες αυτές, τραγικά αναίσθητος και εγώ. Λέω ναι και συμφωνώ για να ζήσω ξανά έστω και κατεψυγμένο το όνειρο που γίνομαι ξανά βρέφος στην αγκαλιά μίας γυναίκας. Και όμως το πρωί ξυπνάω πάλι μονος. Είναι ωραία όταν κοιμάται. Αρκετά για σήμερα. Η ζωή είναι ωραία. Θα σου ξαναγράψω.
Σε φιλώ σταυροκουμπωτά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου