Πως μας βλέπουνε οι επισκέπτες...

Λόγω ασχολίας με το τουριστικό επάγγελμα, κάθισα μία μέρα και διάβασα τον ταξιδιωτικό οδηγό Γερμανών και Ολλανδών για την Ελλάδα. Θάλασσα, ήλιος, ηρεμία, φαγητό στην ταβέρνα. Ωραίες εικόνες, χαλαρωτικές. Έτσι είπα να διαβάσω όλη την μπροσούρα μιας και οι πρώτες ημέρες του Μάη ήταν λιγο υποτονικές. Παραθέτω μεταφρασμένα κομμάτια από την προσούρα.

"Οι Έλληνες δεν γνωρίζουν την έννοια του άγχους και της κούρασης. Έχουν πάντα χρόνο, να μιλήσουν, να φάνε και να διασκεδάσουν".

"Η αγαπημένη φράση των Ελλήνων είναι το 'σιγά-σιγά' ".

"Λόγω της κουλτούρας τους είναι λογικό και πρέπει να τους συγχωρείτε όταν...

• Περιμένετε στην ρεσεψιόν και δεν μην εμφανίζετε κανείς.
• Να έχει χαλάσει η τουαλέτα στο δωμάτιό σας και να δεν την φτιάχνει κανείς.
• Δεν μιλάνε καλά γερμανικά (αυτο λογικό).
• Δύο αυτοκίνητα κλέινουν τον δρόμο για να μιλήσουν.

Λένε και άλλα πολλά οι συμπαθείς μας φίλοι από το βορρά της Ευρώπης, που ζωγραφίζουν μία εικόνα χαλαρότητας και μόνιμης ηρεμίας για την Ελλάδα. Μετά έρχονται τα καρτ ποστάλ που μου αφήνουν οι πελάτες να δώσω στο ταχυδρομείο. 7/10 έχουν έναν συμπαθέστατο γάιδαρο απ' ευθείας από το ατελιέ του Κωστέτσου με το ροζέ το καπελάκι και το λελούδι στο αυτί. Άλλες κάρτες επικεντρώνονταιστο πολιτισμικό της περιοχής, αλλά μάλλον είναι για να στέλνονται σε καθηγητές και γονείς. Τέλος την τιμητική τους έχουν και τα περιβόητα γατάκια που είτε βρίσκονται σε ένα καπέλο ψάθινο, είτε παίζουν κάτω από τον ήλιο της Ελλάδος.

Μα είναι η Ελλάδα έτσι τελικά; Και αν είναι, που στο καλό ζω εγώ; Μήπως υπάρχει μία παράλληλη Ελλάδα την οποία αγνοώ; Και αν ισχύει, τότε μάλλον διάλεξα την λάθος Ελλάδα. Λες τελικά να υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και να μην την έχω. Γιατί, διάολε, την θέλω. Βέβαια, για να δικαιολογήσουμε και τα γραπτά της συμπαθούς εταιρείας ταξιδιών, πρέπει κάπως να προωθήσουνε και την Ελλάδα σαν τουριστικό προορισμό. Όμως πιστέυω ότι η προώθηση της Ελλάδος σαν χώρα του αρντάν, έχει ημερομηνία λήξεως. Ο εύκολος τουρισμός του ήλιου και της ταβέρνας δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Ως πότε ο καημένος ο γάιδαρος, οι γριές με τα κατσούλια και ο Γιάννης Βόγλης με τα αμύγδαλα θα είναι οι πρεσβευτές τουρισμού της χώρας μας;

Ίσως ένα γενικό ρετουσάρισμα της τουριστικής εικόνας της χώρας είναι αναγκαίο για μία ομαλή και συνεχιζόμενη ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα. Καλές οι διαφημίσεις του ΕΟΤ στο BBC και στα λοιπά διεθνή δίκτυα. Καλή και η προώθηση της Ελλάδος σαν καλοκαιρινός παράδεισος, αλλά πρέπει να ξεφύγουμε από αυτήν την λούμπα. Περιοχές με ήλιο υπάρχουν πολλές, τουριστικοί παράδεισοι υπεραρκετοί. Η μονόπαντη προώθηση της χώρας σαν "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου" είναι απαρχαιωμένη. Πρέπει να ακουστούμε ΚΑΙ σαν εναλλακτικός τουρισμός. Τουρισμός για αυτούς που ζητάνε το κάτι παραπάνω χωρίς να φοβούνται να πληρώσουν για αυτό. Ταξίδια στα ίχνη του Οδυσσέα με προσεγμένους οδηγούς (γνώστες του Ομήρου και την αρχαίας μυθιστορίας και λογοτεχνίας), περιπατητικός τουρισμός στους χώρους του Σωκράτη, του Πελοποννησιακού Πολέμου, του Λυκούργου και των Μυκηνών με αντίστοιχη μνεία στην εποχή, την κοινωνία, τα γράμματα θα βρουν σίγουρα αποδέκτες.